جهان هستی و هرچه که در آن هست همه موجوداتی هستند که به اراده خداوند هستند و با اراده او نیز از صفحه وجود محو می شوند.
اگر این موجودات را مجموعه از صفات و ویژگی ها بدانیم که بر اساس میزان بهره مندی خود از آن صفات از یکدیگر متفاوت می شوند، خالق آنها موجودی است که دارای تمام آن کمالات و ویژگی هاست.
در یک مثال ساده اگر تمام پرتو های نور، گرما و انرژی که در عالم منتشر می شود، همه از یک منبع باشد مثلا خورشید، در آن صورت میزان روشنایی، گرما،انرژی و ... در هر پرتویی، تابعی از روشنایی، گرما،انرژی و ... آن منبع نور خواهد بود. به بیان دیگر همواره دارایی هر پرتویی و بهره مندی او از هست ها(گرما، انرژی و ...) کمتر از دارایی منبع اصلی خواهد بود. و همواره منبع اصلی دارای تمام روشنایی و انرژی و گرمای ممکن خواهد بود.
حال جهان هستی نیز چنین است. یعنی هر موجودی در این جهان، مجموعه ای از هست ها است. مثلا مجموعه از حیات و قدرت و مهربانی و ... .
و خداوند نیز منبع و نقطه ی شروع تمام این کمالات و دارایی هاست.
در نمای ساده بالا هر دایره یک موجود است که مجموعه ای صفات و دارایی ها است. دارایی حیات، عزت، قدرت، زیبایی و ... .
تفاوت موجودات مختلف به دلیل تفاوت در این بهرهمندی ها از مجموعه ای از صفات و ویژگی ها است. مثلا شدت یا ضعف بهره مندی از صفت مهربانی یا عزت یا قدرت یا .... .
